Látið óbloggað

Var að hugsa um að skrifa langan og mæðulegan póst um geðvonskuna sem hefur mætt Saving Iceland fólkinu í bloggheimum og víðar, en nenni því ekki. Enda fæ ég ekki betur séð en hér sé stórum hluta þess sem ég hefði haft að segja komið á framfæri á skýran og skilmerkilegan hátt.

Kannski ætti ég frekar að helga bloggfærslu dagsins Hvíta húsinu, þar sem ég læt af störfum í dag. Held ég láti það bíða aðeins.

Það er föstudagur, og rétt að lyfta sér frekar aðeins upp. Skrapp á Jútjúb og sótti þangað nokkra gimsteina með meistara Tom Lehrer:

Werner Von Braun

National Brotherhood week

Pollution

So long, mom

Góða - en þó hæfilega kaldhæðna - helgi.

Ofboðið

Las í morgun þennan pistil á nýja Eyjavefnum. Ágætur vefur reyndar. Pistillinn stuðaði mig illa svo ég skrifaði silfrinu bréf. Ekkert kommentakerfi á síðunni, svo ég birti bréfið bara hér (sagði Agli vitaskuld frá því að ég myndi gera það).

Sæll Egill

Sjálfan grunar mig líka að drjúgur hluti hinna athafnasömu andófsmanna í Saving Iceland séu hálfgerðir kjánar, en ef helstu rökin fyrir því eru jafn grunnhyggnisleg og þau sem þú færir fram í færslunni þinni um efnið þá fer ég að efast um að þau sé ein um það sálarástand.

1. Myndin
Þessi sláandi mynd af hreindýrinu í flæðarmálinu er augljóslega ekki „rök“ fyrir einu né neinu, ekki dæmi um „hugmyndirnar um landið sem samtökin byggja á“. Hún er þarna til áhersluauka. Þessi mynd er búin að birtast víða, og erfitt að ímynda sér að maður sem fylgist jafn vel með og þú hafir ekki séð hana fyrr.

Og ef þér mislíkar notkun myndmáls sem höfðar til tilfinninga í áróðursefni þá held ég að þú ættir að finna þér verðugri skotmörk.

Ég er ekki góður í hollensku, en fæ ekki betur séð en textinn með myndinni snúist um hið klassíska aðfinnsluefni náttúruverndarsinna að stærstu ósnortnu víðernum Evrópu stafi hætta af ásælni virkjunarsinna og stóriðju. Kannski ekki djúpt eða frumlegt, en ef þetta er „kjánalegt“ þá þarftu að fara víðar með þá einkunn, er það ekki?

2. Kortið
Kort þetta kom út á vegum Náttúruverndarsamtaka Íslands og fleiri íslenskra félagasamtaka á síðast ári (að ég held). Ekki minnist ég þess að þú hafir kallað höfunda þess kjána, enda ítarlega rökstutt hvað verið er að meina með myndinni. Ætti að vera auðhrakið ef rökin halda ekki.

Og aftur á ég bágt með að trúa að þú hafir ekki séð bæklinginn, jafnötull samfélagsskyggnir og þú ert.

3. Viðtalið
Eitt er nú að Vef-Þjóðviljinn nenni að skrásetja orðrétt hikst og vandræðagang óvans manns í útvarpsviðtali, þegar hann heldur fram skoðunum sem þeim þykja ógeðfelldar. Það þarf samt ekki skarpskyggnan mann til að greina að þarna ber Snorri fram einhverja algengustu og sterkustu mótbáruna við síaukinni álframleiðslu (endurvinnsluhæfni áls er reyndar eitt af því sem álverið í Straumsvík notar sem rök fyrir ágæti framleiðslu sinnar í áróðursefni sínu). Vissulega ósmekklegt hjá Vefþjóðviljamönnum og fyrir neðan beltisstað, en svoleiðis vesalmennsku býst maður kannski við frá þeim bæjardyrunum.

En að þér þyki sæma að hafa þetta eftir, þér og smásálum í lesendahópnum til þórðargleði og eins og klaufaskapurinn sé innlegg í umræðuna, er eiginlega með ólíkindum. Hlustar þú ekki á þinn eigin þátt? Heldur þú að allir sem þar tala hver ofan í annan kæmu vel út úr svona meðferð? Heldur þú að ÞÚ kæmir flekklaus út?

Öppdeit: Fann kommentakerfi og stakk þessu þar inn. Veit ekki hvort það tóxt.

Villta vestrið

Góðu en lýjandi ródtrippi Hálfvitanna á vestfirði lokið. Spiluðum á Patró og Ísafirði við ágætis undirtektir heimamanna, sem voru þó í færri kantinum miðað við það sem hálfvitar hafa vanist. Drullugaman samt.

Af afþreyingu bar vitaskuld af heimsókn í hið stórbrotna tónlistarsafn Facon-töffarans Jóns Kr. Ólafssonar á Bíldudal, Melódíur minninganna.

Já og svo kom hin goðsagnakennda hljómsveit Rotþróin saman að afloknu Ísafjarðargigginu og speil eitt lag. Táruðust þá helstu pönkarar.

Hittum líka Ylfu og rifjaðist þá upp að hún klukkaði mig um daginn, svo hér koma átta einskisverðar staðreyndir um Varríus:

Ég er lestrarfíkill. Les alltaf ef ég er ekki að gera eitthvað annað. Ef ekkert lesefni er að finna á salernum þá les ég innihaldslýsingar á sjampóbrúsum.

Ég les gjarnan sömu bækurnar aftur og aftur. Og aftur.

Mer finnst áferð matar (consistens) skipta jafn miklu eða meira máli en bragð.

Væg matareinhverfa mín birtist t.a.m. í því að ég borða helst ekki ristað brauð með osti nema tvær sneiðar í einu. Á unga aldri var ég hinsvegar með svo háþróaða og flókna mjólkursérvisku að það rúmast allsekki hér. Enda búinn að venja mig af henni.

Pylsur vil ég með sinnepi og hráum. Og Ginger Ale með.

Ég er afar ómannglöggur, en duglegur að láta eins og ég þekki fólk meðan ég reyni að rifja upp hvaðan ég þekki það. Þetta tekst stundum, en stundum alls ekki.

Ég hugsa með puttunum þegar ég skrifa.

Ég er kattamaður frekar en hunda.

Ég átti víst að klukka átta aðra, en ætla að láta það ógert.

Meistarinn

Tónleikarnir tókust aldeilis bærilega. Við teljum okkur ekki hafa spilað betur í annan tíma, lýsingin hjá Kára mági var mögnuð og svo var fullt af fólki að skemmta sér út um allan sal.

Annaðkvöld verðum við á Akranesi við þriðja band og svo verður útgáfutónleikurinn endurtekinn á Ýdölum á laugardag.

Thierry Henry er farinn. Það er nú leiðinlegt. Samt ekki eins leiðinlegt og maður hélt. Hann var nú ekkert sérstaklega magnaður á síðasta tímabili, ekki heldur þegar hann var ómeiddur. Og stundum sýnist manni hann hafa þrúgandi áhrif á félaga sína. Að gera hann að fyrirliða var svolítið eins og að kjósa Mozart formann tónskáldafélagsins.

En stórkostlegur er hann, eða var. Sá hann tvisvar „live“. Í fyrra skiptið fór hann á kostulegum kostum. Þriðja mark Arsenal er ekkert minna en stórkostleg. Liverpoolvörnin er ekki svona léleg, Henry er svona góður.

Í seinna skipti gerði hann svo þetta. Athugið að þó Pires sé klúðrarinn þá var þetta hugmynd Henrys. Leiðtogi smeiðtogi.

Þetta sá ég svo bara í sjónvarpinu.

Hér er svo ein af fjölmörgum syrpum á Tjúbinu sem votta þessum galdrakarli virðingu.

Takk fyrir okkur, Thierry.