Þekkirðu Hugleik #4
Fótafetish er áberandi í verkum hugleiks. Í hvaða verkum koma eftirtaldar línur fyrir:
Ég nýt ylsins við hans ástarhót er undurblítt hann gælir við minn fót.
Víst tók hann Þorbjörn mér um ökkla eitt sinn.
Þú snertir á mér fótinn á alveg sérstaklega sérstakan hátt.
Saman með hnén Lína mína.
Aukaspurning: Nefnið eitt dæmi til viðbótar um fótaduld Hugleiks.
Ég nýt ylsins við hans ástarhót er undurblítt hann gælir við minn fót.
Víst tók hann Þorbjörn mér um ökkla eitt sinn.
Þú snertir á mér fótinn á alveg sérstaklega sérstakan hátt.
Saman með hnén Lína mína.
Aukaspurning: Nefnið eitt dæmi til viðbótar um fótaduld Hugleiks.
Varríus birti þann
11/24/2005
14 Ummæli:
Sagan af Sveini sáluga í Spjör og samsveitunga hans
Stútungasaga
Jólaævintýri Hugleix
Kramið hjarta
Fótur minn er fastur en fljúga vill önd - Fermingabarnamótið
Sumt rétt, hjá Fríðu, annað hreint ekki.
Getum, getum...
Það fyrsta er úr söng snyrtibúðareigandans í Aldrei fer ég suður. Texti eftir Hjördísi H. Hjartardóttur fótafíkil númer eitt.
Önnur setningin er úr munni Jórunnar í Stútungasögu ... og svei mér þá ef hún er ekki einnig sprottin úr sjúkum hugarheimi téðrar Hjördísar.
Verð að játa mig lens með hinar tvær.
Og nú verður sævar að auka leti mína og grafa upp úr ensíklópedísku textaminni sínu einhverja góða línu um öklana á Barböru, dóttur Kartlands slátrara í Fáfnismönnum, en þar vélaði Hjördís einnig um.
Voru engir fætur í Sirkus?
Blogger hristir hausinn og segir nnjzxx
Varð bara að láta ykkur vita að ég fékk orðið aqvwa. Hvað sem það nú þýðir.
Eitthvað eru menn að fikta við tærnar á mæðrum sínum í hinum óuppsetta verðandi saungleik Epli og eikur.
Það sem kemst næst fótaduld í Sirkus er líklega það að vér leyniþjónustumenn vorum í sérlega nánu sambandi við skóna okkar.
Ég hef verið að reyna að hrista upp í minninu varðandi Sirkus og fætur í allan morgun en eitthvað stendur það á sér. Finnst það samt klingja einhverjum bjöllum. Hitt veit ég þó að ég tók sprettinn á hverri sýningunni á fætur annari með brotna tá og sennilega liggja einhverjar masókistískar ástæður þar að baki. En er varla svarið við spurningunni.
Svo er alls ekki laust við ansi hreint jólalega fótaduld í nýjustu uppsetningunni.
Og orðið er "irjhpen". Sbr. finnsku: "Uksi irjhpen kolmelainen"
"saman með hnén Lína mín" =Hjördís Hjartardóttir sem húsmæðraskólastýran í Hvarfinu.
Fótaduldin birtist t.d. með brútal hætti í Fáfnismönnum þegar einn þeirra var gerður fætinum styttri, eða voru báðir kúttaðir af = bundnir upp?
Og mórallinn: Enginn veit hvað átt hefur fyrr en misst hefur.
Nú brestur minni mitt fullkomlega. Ég man bara að "minns", þ.e.a.s. Benedikt, sá fætur hennar stöðugt trítla fram hjá kjallaragluggunum á kránni. Gott ef hann sagði ekki e-s staðar "Þessir fætur!" en þó man ég það ekki alveg.
Eins og Hulda benti á missti Gísli félagi hans báða fætur af því hann var alltaf að detta í stigum – og enginn man það sennilega betur en Varríus sjálfur sem þurfti að reyra upp báða fætur, fyrst annan undir frakkann og hoppa um á hækju, síðan hinn og sitja ofan á þeim í hjólastólnum sínum.
Út frá sálgreiningu og bókmenntafræði og öðrum "undirstöðu"-dulda-fræðum mætti eflaust túlka það sem svo að undirmeðvitund Hugleiks hafi þar verið að reyna að losa sig við fótaduldina í eitt skipti fyrir öll.
Fyrsta setningin sem skrifuð var í það leikrit var einmitt svona:
Gísli (búinn að missa báða fætur): "Ég er hugsa um að selja hjólhestinn!"
Held að hún hafi svo verið tekin út á endanum.
Og í sama leikriti og Varrjuss þurfti að vera fyrst ein- og svo ófættur þurfti ég líka að vera einfætt. Og það var frumraun mín með Hugleik. Þannig að á þeim tíma virðist félagið hafa haft ófótafetish...
Og meira að segja þurfturðu líka að vera fótalaus með stirtlu og sporð í sama leikriti. Þetta hefur verið á mjög háu stigi.
Svo má færa rök fyrir því að rauðu, hnéháu stígvélin sem hún Alla sprangaði á í Sirkus hafi borið þessari blætishneigð klárlegt vitni.
Skrifa ummæli
Gerast áskrifandi að Birta ummæli [Atom]
<< Heim