Meistarinn gerir stykkin sín

Þó Dylankonsertinn hafi ekki verið sú snilld sem maður laumaðist til að vona innst inni þá setti hann mig í gírinn. Er búinn að vera að skoða soldið tímabilið milli mótorkrasss og messíasar (1967-1978). Hef lengi haldið mikið upp á Desire (1976), en verið minna snokinn fyrir hinni rómuðu Blood on the tracks (1975). Á fyrri hluta tímabilsins hef ég hinsvegar rekist á verk sem eru kominn ofarlega á Dylantopptíulistann minn.

Fyrsta platan eftir slysið er John Wesley Harding (1967). Hana þekkti ég ekki neitt, fyrir utan þessi tvö lög sem allir þekkja í ábreiðuversjónum, I'll be your baby tonight og All along the Watchtower.

Platann hitti mig í hjartastað. Einfaldleikinn (aðeins þrír meðleikarar), beinskeyttir textarnir og lagsmíðastíllinn. Minnti mig öðrum plötum fremur á fyrstu dylanplötuna sem ég hlustaði á, The Times they are a-changin' (1964). Yrkisefnin eru á köflum myrk og gamlatestamentisleg, og/en Það er eitthvað magnað þarna á ferðinni. Einhver góður maður er búinn að demba lögunum öllum á Youtube (engin vídeó, bara hljóð, sem betur fer). Dæmið sjálf:

John Wesley Harding - Þetta ættu nú Megasaraðdáendur að kannast við.

As I went out one morning

I dreamed I saw St. Augustine

All along the watchtower - Finnst einhverjum í alvörunni Hendrix bæta einhverju með súbstans við þetta? Mörg af mínum uppáhaldsdylanlögum eru í þessum myrka spámannsanda: The man in the long black coat, One more cup of coffee, changing of the guards...


Ballad of Frankie Lee and Judas Priest

Drifter's Escape

Dear Landlord

I am a Lonesome Hobo

I pity the poor Immigrant

The Wicked Messenger

Down along the Cove


I'll be your baby tonight

En ef naumhyggjan á John Wesley Harding heillar þá var þrillið þeim mun meira að uppgötva meistarastykki sem enginn minnist nokkurntíman á. Sem er óskiljanlegt. Planet Waves (1974) er ekkert minna en stórkostleg. Hápunkturinn á samstarfi Dylans við The Band með sínu afslappaða en áhrifaríka grúvi. Magnað bara. Engir hittarar, ekkert sem allir þekkja, bara snilld, jafnt og þétt.


On a Night like this

Going, going, gone

Tough Mama

Hazel

Something there is about you

Forever Young

Forever Young (continued)
Dylan fékk víst einhver komment á að fyrri útgáfan væri fullvæmin (hann samdi lagið fyrir krakkana sína) og Bandmenn þurftu að berjast fyrir að sú útgáfa færi á plötuna. Málamiðlunin var að þessi seinni versjón flyti með. Sjaldgæft dæmi um að Dylan taki mark á öðru fólki, og víti til varnaðar í því sambandi)

Dirge

You Angel You

Never say goodbye

wedding song

Meistarastykki - og enginn veit það.