Skemmtilegt

Norður-evrópsku leiklistarhátíðinni lauk á Akureyri á sunnudag. Þar með lauk áralöngu ferli með miklum stæl og yfirgnæfandi ánægju gesta. Tókst frábærlega og eftir standa minningar um nokkrar afburðasýningar (og nokkrar alveg afleitar eins og gengur).

Frakkarnir voru frábærir í sínum stílfærða absúrdleik, Svíarnir dásamlega fyndnir, kröftugir og nákvæmir með sína existensíalísku revíu, en Færeyingarnir slóu svo alla út með algerlega ómótstæðilegri sögu af sjódauðu fólki undir leikstjórn Ágústu Skúladóttur í töfrum slunginni umgjörð Katrínar Þorvaldsdóttur.

Skemmtilegt.

Þegar ég var lítill lestrarhestur á Húsavík þótti mér fátt skemmtilegra en að lesa sögur Jack London. Þó sýnist mér að nýútkomin æfisaga kappans hafa alla burði til að vera enn bitastæðari en höfundarverk þessa brjálæðings.

Skemmtilegt.

Af einhverjum völdum hefur mér aldrei þótt Orð skulu standa sérlega skemmtilegur útvarpsþáttur. Engu að síður tek ég undir ramakvein fólks yfir því að hann skuli nú tekinn af dagskrá. Bæði á þátturinn sér einarða aðdáendur og svo er hann bara eitthvað svo mikið skólabókardæmi um hvað Rás 1 stendur fyrir. Ég get nefnilega alveg séð (heyrt?) hvað hann er frábær þó hann höfði ekki til mín. Og dagskráin rýrnar til muna ef hann hverfur, allavega ef ekkert viðlíka kemur í stað hans.

Óskemmtilegt.