Nallinn

Það pirrar hægrimenn agalega að verkalýðshreyfingin og vinstriflokkar syngja stundum Nallann. Og vissulega sungu hann stundum vondir menn. Í Sovét voru bænir textans settar úr framtíð í nútíð, enda töldu böðlarnir sig vera búnir að ná þeim fagra árangri sem stefnt er að í kvæðinu.

En þeim ferst af hægri vængnum sem kvarta yfir skorti á uppgjörsauðmýkt frá vinstri. Þeim færi betur að taka bara undir:

Fram, þjáðir menn í þúsund löndum,
sem þekkið skortsins glímutök!
Nú bárur frelsis brotna á ströndum,
boða kúgun ragnarök.
Fúnar stoðir burtu vér brjótum!
Bræður! Fylkjum liði í dag -
Vér bárum fjötra en brátt nú hljótum
að byggja réttlátt þjóðfélag.

Hugsjónir sem erfitt er að vera beinlínis á móti, er það ekki? Og þó vissulega sé viðlagið alþjóðasinnaðra en meðal-þjóðrembingurinn getur þolað, þá hlýtur t.d. postullega trúarjátningin að innihalda amk jafn mikið af efni sem erfitt er nútímamanninum að kyngja, er það ekki?

Getum við kannski allir sameinast í söngnum sem Bob kenndi okkur? Hér í snilldarþýðingu Þorsteins Valdimarssonar sem ætti að heyrast mun oftar:

Þér sofendur, vaknið! Sjá, voðinn er beinn
Hina vaxandi flóðbylgju stenst eigi neinn;
og kannist hver við að hans kostur er einn
og knappur sá frestur sem veitist:
að læra að synda – eða sökkva eins og steinn
– því nú byltist allt og breytist.

þér skáld, og þér sjáendur, sjáið nú glöggt,
Því seint er að spá þegar ljósið er slökkt;
og tólfunum kastar í taflinu snöggt,
þar sem tengingur veltist og þeytist;
hið klökka mun harðna – hið harða er stökkt
– því nú byltist allt og breytist.

Þér þingmenn og landsdrottnar, lítið á rök
en læsið ei dyrum, þér standið í vök,
Þar sem orrusta geisar; og sannur að sök
verður sá er gegn réttlæti beitist;
það sprengir hans múra, það molar hans þök
– því nú byltist allt og breytist.

Þér mæður og feður, nei, fellið ei dóm
á forsendum vanans né páfans í Róm,
þó að börn yðar vaxi upp úr brekum og skóm
um það bil sem þér eldist og þreytist.
Látið þau hlýða kalli, þó þér heyrið ei hljóm
– því nú byltist allt og breytist.

Sjá, línan er dregin og fordæming felld;
það er frostinu vígt sem nú bakast við eld;
öll þau djásn verða gefins sem dýrst eru seld,
allt það dýrast, er ókeypis veitist;
þeim sem hreyknastir tróna lærist hógværð í kveld
– því nú byltist allt og breytist.