Meira helvíti

Egill Helgason veltir fyrir sér dauða krúttsins og endurkomu pönksins. Varríus skaut inn einu kommenti. Held að bæði sé hin viðtekna íslenska söguskýring á tilurð pönksins alltof breskmiðuð og svo séu tónlistarlegar aðstæður þannig núna að reiðin muni fá einhverja allt aðra útrás. Fyrir utan það að það má vel halda því fram að íslenskt pönk standi bara í ágætis blóma akkúrat þessi árin.

Ljótu hálfvitarnir ætla að spila á Rósenberg á laugardagskvöldið. Síðasti séns áður en Ármann verður rúmlega fertugur. Þar ætlum við m.a. að kyrja þetta kvæði sem ég orti fyrir nokkrum mánuðum:

Fallegt lík

Á flestöllum sviðum er fjandinn að losna,
fjöturinn slakur og laus.
Fávitar allir sem fengu sig kosna
og fífl, þetta lið sem þá kaus.
Og hvenær var það aftur síðast sem hún Katla gaus?

Starfsmannaleigurnar stela af þrælunum,
stíflað hvert einasta fljót.
Börnin að kafna í álbræðslubrælunum
bogin og andstutt og ljót
Og hvenær vinna strákarnir okkar mót?

Munum bara að brosa.
Því breiðara því betra, í það minnsta hálfan metra.
Munum bara að brosa, verum hamingjurík.
Það gagnast ekki neitt, en þannig verðum við fallegri lík.

Ísinn á pólunum bráðnar og bangsi
mun baula sinn ísbjarnarblús.
Heimsendir nennir ekki neinu hangsi
við förumst með manni og mús.
Við dauðann og djöfulinn verðum dús

Munum bara að brosa.
Alveg út að öxlum, í það minnsta endajöxlum.
Munum bara að brosið er það besta sem gefst.
Skiptir engu, en þú verður þannig fallegri þegar þú drepst.

Munum bara að brosa.
Fetta sig og bretta og úr spékoppunum skvetta.
Munum bara að brosa, og ég syng og ég hlæ.
Og þó það breyti engu þá verðum við snotrari hræ.

Mætið öll kl. 21 eða fyrr. 1.000 kr. inn.

Já og talandi um mótmælasöngva, biðjið rás 2 að spila Nauðþurftir heimilanna af fyrri plötu Túpílakanna. Það er sko lag fyrir daginn í dag.