Klukk 2

Nú er víst búið að endurklukka mig. Gamla klukkið er reyndar til, en það er alveg ómögulegt að fara að endurbirta það. Að þessu sinni verða allar staðreyndirnar tónlistartengdar.

Það var lítil sem engin tónlist á mínu heimili. Enginn söng, hvað þá spilaði á hljóðfæri. Það var til gamall grammafónn en við Hjördís rústuðum plötusafninu í vitleysisgangi eitt sinn og kom slíkt tæki ekki inn á heimilið aftur fyrr en daginn sem ég fermdist. Einhverju síðar ákvað ég að læra á gítar, og festi kaup á einum slíkum hjá Stjána Páls sem hafði umboð fyrir svoleiðis græjur í bílskúr neðar í götunni. Gítarinn var skaðræðisgripur, en kom mér á bragðið. Fargaði honum fyrir rúmu ári í flutningum og sakna hans ekki.

Ég veit að það gleður Gunnar Ben að heyra að ég er ekki alæta á tónlist. Stafar það nú kannski fyrst og fremst af tímaskorti, en heilu stefnurnar á ég með öllu ókannaðar. Um langt skeið hlustaði ég nánast eingöngu á klassíska tónlist, og er því á köflum úti að aka í poppinu. Nokkur dæmi um tónlist sem ég hef annaðhvort ekki kynnt mér og ætla ekki, eða mislíkar í grundvallaratriðum:

Vínarvalsar
Hiphop
Elton John
Dauðarokk og skyld þungarokksafbrigði
Ave Maria eftir Kaldalóns
Djass með óhóflegum spunasólóum
R&B og annað poppdívupopp
Wham og Duran Duran
Generísk "Þjóðlagatónlist"

Mér finnst verk tónskálda mikilvægara en verk flytjenda. Ég held ég hafi t.d. aldrei keypt mér klassískan disk vegna þess hverjir spila eða syngja á honum, en á hinsvegar góðan slatta af tónlist þeirra manna sem eru í mestum metum hjá mér. Í allskyns flutningi. Fyrir vikið tek ég stundum tuðköst yfir Idolinu, þar sem hið stórlega ofmetna framlag söngvara til áhrifa tónlistarinnar er lofsungið. Og ekkert pirrar mig meira en þegar lögin sem þar eru flutt eru kennd við þann sem söng það síðast. Kæru vinir: Proud Mary er eftir John Fogerty úr Creedance Clearwater Revival. Að kenna það við Tinu Turner er eins og að kenna Dvel ég í draumahöll við Árna Tryggvason.

Ég safna hljóðfærum. Samt er ég ekki safnari, þannig séð. Ég vil geta spilað á öll mín hljóðfæri, og ræð sæmilega við þau flest. Er ennþá svekktur yfir því að Heckelfónn gekk mér úr greipum fyrir um tveimur árum síðan.

Mér finnst kikk að syngja í kór, og fáránlega skemmtilegt að semja og raddsetja tónlist. Myndi vilja læra meira í því á formlegan hátt en mun aldrei gefa mér tíma til þess.